Architectuurstudent Umut Türkmen werd verrast tijdens de jaaropening op vrijdag 26 augustus: hij kreeg de Iktinosprijs 2016 uitgereikt voor zijn project ‘The imported Towerhouses’. Juryvoorzitter Martin Aarts, die de prijs mocht uitreiken, meldde dat de jury vooral de sprekende volwassenheid van het ontwerp had geprezen: de actuele relevantie van het project wordt bovenal bepaald door de poëtische verbeeldingskracht waar het plan van zindert. De prijs is een stipendium van € 2.000 en een ereplaats op de ‘Wall of fame’ van meer dan 40 jaar Iktinos! Bekijk het filmpje van de bekendmaking. Iktinos is de jaarlijkse prijs voor het beste atelierproject van het afgelopen studiejaar. Uit meer dan 200 projecten werden 17 plannen genomineerd voor de prijs, waarvan twee van Umut. In het licht van de door Huig Maaskant geformuleerde criteria voor de prijs vond de jury dat er projecten bovenuit staken: ‘The Imported Towerhouses’ van Umut en ‘Noordoosteiland, de capitulatie van Flevoland’ van Bram van Ooijen agenderen de culturele betekenis van het ontwerp het scherpst en bieden daadwerkelijk een nieuw zicht op de werkelijkheid. Van die twee heeft het project van Umut de meeste zeggingskracht als ontwerp, zo stelt de jury. Het tweede genomineerde project van Umut kwam ook nog eens in de top 5 terecht. De jury bewondert de volwassenheid van de projecten zo vroeg in de studie. Umut begon na zijn bachelorstudie in Zwolle in september 2015 aan de master Architectuur en werkt momenteel bij IAA Architecten.

Het atelierproject ‘The imported Touwerhouses’, begeleid door docent Hans van der Heijden, richt zich op ‘The London Mansion’. The London Mansion is een fenomeen binnen de Britse architectuur, niet alleen vanwege haar institutionele en educatieve eigenschappen, maar ook en vooral vanwege haar unieke architecturale manifestatie. Umut definieert ‘The Londen Mansion’ in zijn project als een importproduct en introduceert torenhuizen uit Yemen als respons op de recente ontwikkelingen in huisvesting en hoge grondprijzen in Londen. De formele loskoppeling van de plotvorm en woningbouwtypologie werkt hij in zijn project zo uit dat er daadwerkelijk iets nieuws ontstaat.

Volgens de jury “zindert het plan van de poëtische verbeeldingskracht, die, misschien meer nog dan de overtuigende architectonische articulatie, de goede plattegronden, de krachtige ruimtelijke oplossingen, de intelligente omgang met de buitenruimte en de consistentie van het plan, de overtuigingskracht en de actuele relevantie van dit project bepaalt. ’Niet alleen een prachtig, op het eerste oog soms wat genadeloos, plan, maar ook een voorstelbaar prototype voor andere locaties’’.