Vrijdag 23 mei vindt de afstudeerpresentatie plaats van Niek Nesheretov (Architectuur) met als onderwerp “Creatie, Re-creatie, Recreatie” 

Commissie:
Voorzitter                    : Caspar Frenken (RAVB)
Mentor                         : Claudio Saccucci & Roxane van Hoof (Studio Verter)
Externe criticus           : Tjerk de Boer (Groothuijsedeboer)
Toegevoegde criticus : Hinke Majoor (Studio Lommer)

Afstudeerdatum en locatie:
Vrijdag 23 mei om 20u00 (inloop vanaf 19u30)
Locatie: Het Wijkpaleis, Claes de Vrieselaan 72a te Rotterdam

Creatie, Recreatie, Re-creatie

Terug naar de pijnbomen op de Veluwe

In het noordoosten van de Veluwe ligt een landschap, deels nog afgebakend met stalen hekken. Een ongelooflijk terrein dat ik ooit zo goed kende, heb ik tien jaar geleden voor het laatst gezien. Inmiddels is het overgenomen door de natuur. De padenstructuur is nog enigszins te herkennen, evenals delen van de infrastructuur, maar de gebouwen die er ooit stonden zijn verdwenen. Wat overblijft is een verwilderd landschap, dat wordt gedomineerd door pijnbomen.

Onlangs is er een masterplan gepubliceerd voor het terrein dat mij zo dierbaar is, met als doel het te transformeren naar een recreatieve bestemming. De eerste stappen zijn inmiddels gezet om het terrein aan te passen aan deze nieuwe functie.

De pijnbomen die er stonden zijn gekapt en verwijderd om plaats te maken voor nieuwe architectuur: prefab verblijfsplekken die elders zijn geproduceerd, vaak met hout dat van buiten de regio komt. Tegenwoordig is dat de “standaard” praktijk. Daarbij verliezen we het besef en de waardering voor hoe lang zo’n boom groeit en wat er allemaal nodig is om een bouwwerk op te zetten.

Wat nou als we wél iets hadden gedaan met de verdwenen bomen? Hoe zou het recreatiecentrum er dan uit kunnen zien?

Juist: een recreatiecentrum opbouwen vanuit de lokale grondstoffen die er zijn. Grondstoffen die bij de plek horen, waarin de cultuur en maakbaarheid zichtbaar zijn. Een plek die, net als de natuur, een eigen evolutie doormaakt.

Daarom wil ik met mijn project een alternatief scenario schetsen, dat bewust ingaat tegen deze “standaard” praktijk. En dat inzet op architectuur die voortbouwt op de aanwezige natuur.

Een recreatiepark dat ontstaat uit de grondstoffen die het terrein zelf biedt. Niet gebaseerd op een financieel model, maar op de natuurlijke cyclus van de groei van bomen. Het terrein wordt een plek waar geëxperimenteerd wordt met de beschikbare grondstoffen. Hierdoor krijgt recreëren een nieuwe betekenis. Bezoekers worden uitgenodigd om het levende atelier te betreden waarin creëren centraal staat. Een ontwikkeling die voortdurend plaatsvindt — in de bezoekers, in het landschap en in de re-creatie van de plek. Waar rust samengaat met het opdoen van nieuwe inzichten.

Het recreatiepark is daarom nauw verbonden met thema’s als maakbaarheid, bouwcultuur, ontwikkeling en bewustwording rondom het oogsten, toepassen van lokale materialen en het beheer van het terrein.