Maandag 16 juni vindt de afstudeerpresentatie plaats van Bradley Hoedeman (Architectuur) met als onderwerp “Notre-Dame de Paris: Schöpferische Wiederherstellung” 

Commissie:
Voorzitter                    : Robert-Jan de Kort (RAVB)
Mentor                         : Jesper Baltussen (Baltussen van Schaik)
Externe criticus           : Sereh Mandias (architect, onderzoeker, schrijver)
Toegevoegde criticus : Gert Kwekkeboom (Civic Architects)

Afstudeerdatum en locatie:
Maandag 16 juni om 17u00 
Locatie: Hogeschool Rotterdam, Museumpark Hoogbouw Verdieping 11, Ruimte 043

MP.H.11.043

Het is 15 april 2019. Op deze avond wordt het dak van de Parijse kathedraal Notre-Dame compleet verwoest door een uitslaande brand, maar de kathedraal blijft verder grotendeels gespaard. Er ligt ineens een extreem complexe herstelopgave voor Parijs. Iedere Parijzenaar zal z’n eigen mening gehad hebben over hoe de Notre-Dame hersteld moest gaan worden. In eerste instantie werd uitgegaan van een benadering waarbij architectonische expressie hoog in het vaandel stond, maar uiteindelijk werd de beslissing gemaakt om de kathedraal zo goed als mogelijk te reconstrueren en te herstellen in haar oude glorie. De historische significantie van dit UNESCO-werelderfgoed werd als beargumentering gebruikt voor deze beslissing.

Mij rest hier een vraag. Een persoonlijke, kritische houding op de omgang met historische architectuur. Een herstelopgave biedt nieuwe kansen voor onder andere iconische architectuur. Wat kan bijvoorbeeld de toevoeging van een betekenisvolle nieuwe functie teweegbrengen? Een diepgaande reflectie op de omgang van erfgoed in het hedendaagse biedt de kans om de rol van erfgoed in onze moderne samenleving kritisch te analyseren. Ik zal zoeken naar een evenwicht tussen historische verantwoording en de behoeften en uitdagingen van nu.

               Een inspiratiebron voor mij is Duits architect Hans Döllgast (1891-1974). Hans Döllgast staat vooral bekend om zijn bijdrage aan de naoorlogse wederopbouw van Duitsland – in het bijzonder voor München. Er was een grote materiaal schaarste en financieel had Duitsland het na de Tweede Wereldoorlog zwaar. Deze periode heeft een cruciale rol gespeeld in wat uiteindelijk het werk van Döllgast zo iconisch maakt. De Alte Pinakothek (1957) is voor mij een belangrijk precedent. De ontwerpstrategie van Hans Döllgast past goed bij de manier waarop ik van plan ben de Notre-Dame te herstellen en te transformeren. De gevoeligheid rond het herstel van de Notre-Dame in combinatie met de functionaliteit en efficiëntie van de (nieuwe) functie in de kathedraal reflecteert mijn beoogde ontwerpmethodiek.

               Naast het herstel van het dak – wat voor mij één deel van het ontwerpvraagstuk vormt – voeg ik een extra dimensie toe aan deze herstelopgave: ik zal een nieuwe functie introduceren in de Notre-Dame, namelijk: een bibliotheek. Hiermee wil ik het gebouw toegankelijk maken voor een breder publiek: functioneel en toegankelijk. Tegelijkertijd kan de Notre-Dame de architectonische integriteit behouden en inspelen op duurzaam en modern gebruik van een monument. Deze extra factor gaat de connectie aan met de geest van de Notre-Dame, maar hoe kan een nieuwe functie zich verhouden tot dit gotische icoon? Door de structuren van de Notre-Dame op te zoeken hoop ik met mijn strategie bestaand en nieuw te verbinden, zonder dat één onder doet voor de ander en zonder dat er een gebrek aan wederzijds respect ontstaat. Bestaand en nieuw die samen een nieuwe rol gaan spelen in de toekomst van de nieuwe Notre-Dame. Door de vraag van deze opgave kritisch te beantwoorden hoop ik de Notre-Dame te herstellen in al haar glorie, maar hoop ik ook dat er betekenis kan worden toegevoegd voor toekomstige generaties.