Donderdag 21 december vindt de afstudeerpresentatie plaats van Denise Tan (Architectuur) met als onderwerp “Spoorzone Roosendaal – Het karakter van het Roosendaalse bestaansrecht“.

Commissie:

Voorzitter                           : Jeroen Visschers (RAvB)
Mentor                               : Klaas van der Molen (GOLDSMITH)
Externe criticus                 : Andrea Möhn (Andrea Möhn Architects)
Toegevoegde criticus        : Robert Winkel (Mei architects en planners)

Afstudeerdatum en locatie:
Donderdag 21 december om 10u00
Locatie: Lokaal PH.02.51, RAvB, Pieter de Hoochweg 129, 3024 BG  Rotterdam

Roosendaal is de stad waar ik opgegroeid ben. De stad, die ik heb verlaten om te studeren, maar waar ik uiteindelijk weer naar terug ben gekomen. Roosendaal is een stad, maar voelt op vele manieren aan als een dorp. Het is de stad, die iedereen kent vanuit de trein.

Het spoorgebied heeft ervoor gezorgd, dat het kleine dorpje heeft kunnen uitgroeien tot de stad dat het nu is. Een boerendorpje, dat door de gunstige ligging tussen Rotterdam en Antwerpen een plekje heeft weten te veroveren in het sporennetwerk van de Benelux.
Door het openen van de Europese grenzen heeft het overgrote deel van de spoorzone haar functie verloren. Vele panden staan er leeg en verloederd bij. De verweesde gebouwen zijn tegenwoordig pijnlijk zichtbaar wanneer men met de trein in het centrum van Roosendaal arriveert. Vanuit het treinraampje zien we niet meer dan een verzameling van caravans en campers, sombere fabrieken, lege sporen en vervallen gebouwen. En dat terwijl de spoorzone van Roosendaal veel potentie heeft.

Met de huidige woningnood en het ruimte tekort in de steden is het reactiveren van de spoorzone een grote meerwaarde. Het stimuleert jongeren om niet naar grote steden te vertrekken. Stedelingen kunnen in de spoorzone de drukte ontvluchten en tegelijkertijd in een oogwenk met de trein in Breda, Antwerpen of Rotterdam zijn. In latere levensfases biedt het gebied mobiliteit die je zelf dan misschien niet meer hebt.
Roosendaal staat met één been in een dorpje met Brabantse gezelligheid, met het andere tussen de grote steden. De ultieme dorpse stedelijkheid.

Dit project heeft een nieuwe invulling gegeven aan de spoorzone van Roosendaal. Door middel van ontwerpend onderzoek is het gebied op landschappelijk-, stedenbouwkundig- en architectonisch niveau opnieuw ingevuld zodanig dat de identiteit van de spoorzone gerespecteerd en versterkt wordt. Vanuit het DNA van het gebied vult dit project de huidige leegte in het hart van Roosendaal.

De toegevoegde gebouwen vormen een ensemble, die als wagons in het landschap geland zijn. Elk gebouw met een eigen verhaal en een uniek karakter. De bestaande bebouwing draagt dankzij architectonische interventies weer bij aan de bruikbaarheid en beleving van het gebied. De weggestopte entreehal van het station wordt vervangen door een grootste en uitnodigende passage die toegang biedt tot de perrons. De overige ruimten binnen het stationsgebouw krijgen een nieuw gebruik die een ruimtelijke relatie aangaan met de omgeving. Een doorbraak door de douaneloods begeleidt bewegingsstromingen door de spoorzone en biedt tegelijkertijd ruimte voor creatieve werkplaatsen.

De ogenschijnlijk eindeloze rechtlijnigheid, de verweven stromingen, het continue landschap en het bewegen op verschillende hoogtes zijn kenmerkende elementen, die het toegevoegde ensemble met het bestaande verbindt. Door de verschillende functies binnen het gebied zal het ooit economische hart van de stad weer tot bloei komen en een nieuw gezicht geven aan de toeschouwers vanuit de treincoupé.

De spoorzone wordt een plek waar men wilt wonen, waar ruimte is om te werken en waar ontmoetingen worden gestimuleerd. Een gebied waarin gelijkheid gepaard gaat met diversiteit. Waar je je thuis voelt en de buren kent, maar waar je tegelijktijdig de wereld aan je voeten hebt.
Dit project vertelt het verhaal van de geest van de plek, wat het vroeger is geweest en wat het in de toekomst kan worden. Waarbij het verleden niet mag worden afgestoten en vergeten, maar juist moet worden omarmd en gevierd!