Vrijdag 7 juni om 15u00 vindt de publieke slotpresentatie plaats van Iris de Wit (Architectuur) met als onderwerp “Gestapelde tuinen – een voorstel voor kwalitatief wonen in de binnenstad”.

Commissie:
Margit Schuster (voorzitter)
Mark de Bokx (De Nijl Architecten), mentor
Henk Hartzema (studio Hartzema), criticus
Hans van der Heijden (Hans van der Heijden Architect), criticus

Afstudeerdatum en locatie:
Vrijdag 7 juni om 15u00, Auditorium (RD.00.04), begane grond van het gebouw van de Rotterdamse Academie van Bouwkunst, Heijplaatstraat 23, Rotterdam

Gestapelde tuinen
een voorstel voor kwalitatief wonen in de binnenstad

Het wordt steeds drukker in de binnensteden. Er wordt dichter bebouwd, bouwmassa’s schieten de lucht in. Er is geen plaats meer voor een huis met tuin voor ieder gezin. Toch verhuizen steeds meer mensen naar de stad en blijven er ook langer wonen. Met de hoge vraag naar woningen wordt er naar mijn mening steeds minder naar echt goede woonkwaliteit gestreefd. Maar juist bij hoge dichtheid speelt licht, lucht en ruimte een belangrijke rol. Om duurzame woningen te bouwen voor de grote steden, wil ik een voorstel doen om de opzet van het stadsappartement herzien.

Naast de private woonruimtes kunnen we ook de publieke en semi-publieke ruimte in de binnenstad anders benaderen. Rotterdam is rijk aan groene verbindingen, maar mist groene bestemmingen. Het publieke en semi-publieke domein zie ik als tuin voor de stedeling, waar groen en steen in balans zijn.

Niet alleen de leefbaarheid in een hoogstedelijke context moet verbeterd worden door meer aandacht te geven aan groen, ook bij het verbeteren van het stedelijk klimaat speelt groen een grote rol. De stad warmt op door een overdaad aan asfalt, steen en bitumen. Hittestress is iets wat kan worden tegengegaan door het vervangen van donkere oppervlaktes door lichte, zoals bijvoorbeeld het vervangen van bitumen door groene sedumdaken.

De combinatie van vergroenen en verdichten in de binnenstad blijft een strijd om oppervlakte. Meer groen betekent een kleinere footprint die overblijft voor bebouwing. In deze opgave wordt er gezocht naar een balans tussen bebouwing, groen en steen in de binnenstad.

De opgave betreft het testen van mijn visie voor een groene en leefbare binnenstad op de schaal van een stedelijk blok. Een stukje stad is herontworpen om te onderzoeken wat de balans moet zijn tussen binnen- en buitenruimte, privaat en publiek. De opgave is niet om zoveel mogelijk woningen te maken, maar zoveel mogelijk kwalitatieve woningen te realiseren. Wat ik met mijn ontwerp aan wil tonen is hoe je met dezelfde dichtheid een veel betere kwaliteit kan geven aan zowel de private als publieke ruimtes.

Mijn belangrijkste motief om te vergroenen is het verbeteren van de woonkwaliteit. De klassieke dubbele benedenwoning met tuin en de dubbele bovenwoning met dakterras is op de woningmarkt ongekend populair, maar biedt geen ruimte voor verdere verdichting. Ik wil een woontypologie introduceren in een stedelijke dichtheid waarbij de groene buitenruimte net zo belangrijk is als de vierkante meters woonoppervlakte.