Donderdag 11 juli om 16u00 vindt de publieke slotpresentatie plaats van Mahaut Dael en Michał Długajczyk (Architectuur) met als onderwerp “Rotterdamse Epifanieën – Description by Design“.

Commissie:
Renske van der Stoep, voorzitter
Marius Grootveld (Veldwerk), mentor
Lara Schrijver (Universiteit Antwerpen), criticus,
David de Bruijn (ONO Architectuur), criticus
Albert Takashi Richters (Powerhouse Company), criticus
Jaakko van ’t Spijker (jvantspijker Urbanism Architecture Research BV), criticus

Afstudeerdatum en locatie:
Donderdag 11 juli om 16u00,  Goudsesingel 230 te Rotterdam

… Hij stopt bovenaan de trap en grijpt het perspectief dat voor hem opent, een stedelijk landschap dat hij
al vele malen eerder heeft gezien, maar om een of andere reden nauwelijks heeft waargenomen. Er is iets
veranderd, maar hij weet niet wat. Hij loopt de trap af, wandelt geleidelijk door het eerste deel van de
zogenaamde Koopgoot en bevindt zich ineens op een stedelijk piazza. De meeste van de bestaande
elementen zijn gebleven maar het voelt nu bijna als de campo van Siena. Hij vervolgt zijn tocht, stopt
verschillende keren, door nieuwe inrichtingen uitgenodigd om te observeren, zitten, voelen en aanraken.
Als hij aan het einde van de Koopgoot aankomt, bewandelt hij de traptredes op die hij vroeger alleen maar
vanwege hun oncomfortabele proporties opmerkte. Deze geven hem nu de vrijheid om naar boven te kijken.
Nu de linkerzijde van de trappen is verbreed, verschijnt het voormalige V&D gebouw monumentaal en
flankeert het het perspectief met zijn twee torens en zijn ufo bovenaan. Vanaf nieuwe balkons aan de torens
zwaaien mensen naar hem, met een strategisch hoog standpunt. De ondergrondse kruising als een piazza,
of dat moderne gebouw als een gotische kerk: hij voelt zich bijna als in een middeleeuwse stad. Een
vreemde indruk, want evenals Rotterdam ooit een middeleeuwse stad was, is er niets van die tijd
overgebleven. Zou het een onverwachts aandenken van zijn oorspronkelijke karakter kunnen zijn?

De locatie, aan de kruising tussen Coolsingel, Hoogstraat en Beurstraverse, is altijd representatief geweest
voor de ambitie en het karakter van de stad, een karakter gericht op de toekomst. ‘Vooruit dan maar!’. Sinds
de wederopbouw is de locatie een terrein voor architectonische en stedelijke plannen, eerst gedefiniëerd als
open-air winkelcentrum met sterke modernistische principes, in de jaren 90 met de aanleg van de
Beurstraverse en de ondergrondse kruising, en tegenwoordig met de transformatie van de Coolsingel in een
voetgangersboulevard. Deze vooruitgang in de veranderingen van dit stadsdeel zijn aan de ene kant een
sterke karakteristiek van Rotterdam, maar aan de andere kant veroorzaken ze een eclectisch geheel dat
moeilijk te lezen is en daarom een gebrek aan publiek gebruik en toe-eigening veroorzaakt. Dit project
omarmt dit eclecticisme en onderzoekt de beleving en betekenis van de locatie. In een tijd waar alles
constant verandert, waar alles bekend is, is er een nood om transformaties van omgevingen te ondervragen
en alternatieven op basis van bestaande elementen voor te stellen.

Met dit project wordt een tweede natuur van dit stuk Rotterdam gecreëerd door manipulatie van zijn
architectonische ingrediënten. Zoals het ontwerp middeleeuwse karakteristieken in de bestaande moderne
architectuur onthult, is het een resultaat van de versterking en toevoeging van middeleeuwse composities
aan de hand van moderne elementen.

Rotterdamse Epifanieën beschrijft de momenten van erkenning door de gebruiker, van de gelaagdheid van
de locatie. De creatie van een parallelle realiteit stelt hem in staat ook andere bestaande kwaliteiten te
herkennen, beleven en daar op te reflecteren.