Vrijdag 13 september om 15u00 vindt de publieke slotpresentatie plaats van Max Nossin (Architectuur) met als onderwerp “Een oase te midden van conflict: Gaza – Israel”

Commissie:
Margit Schuster, voorzitter
Frank Loer (Loer Architecten), mentor
Marina van den Bergen & Paoletta Holst (Archined), criticus,
Ludo Grooteman (Mooke Architecten), criticus

Afstudeerdatum en locatie:
Vrijdag 13 september om 15u00, Auditorium (RD.00.04), begane grond van het gebouw van de Rotterdamse Academie van Bouwkunst, Heijplaatstraat 23, Rotterdam

De overkoepelende manier van denken die architecten eigen is, stelt hen in staat om een bepaalde context te bestuderen, vraagstukken vast te stellen en een dialoog op gang te brengen met ruimtelijke interventies en ingrepen.

De grens van de Gazastrook leent zich er optimaal voor om dit principe verder uit te diepen. De Gazastrook bevindt zich namelijk in een conflictgebied waar de architectuur door de eeuwen heen de verwezenlijking is geworden van het conflict. Dit vertaalt zich in de muren, torens en tunnels die verspreid door het landschap liggen. Architectuur is hier zijn functie als verbinder van culturen kwijtgeraakt en heeft enkel nog een verhardend effect op het conflict. Met mijn project wil ik te midden van deze gelaagdheid aan escalerende architectuur, onderzoeken hoe architectuur een bijdrage kan leveren aan het de-escaleren van het conflict door culturen weer te verbinden.

Door zelf geen persoonlijk of professioneel belang te hebben in de regio, stelt het mij in staat om met een ‘neutraal’ plan te komen dat binnen de gegeven politieke context gerealiseerd kan worden. Het project kan zich hierdoor volledig richten op de menselijke kant van de architectuur waarbij behoeftes van beide partijen gewaarborgd worden. Herkenbaarheid en gezamenlijke overeenkomsten zijn hierin belangrijker dan culturele, historische en politieke verschillen.

In een extraterritoriale ruimte die zich langs de noordelijke grens van Gaza met Israël bevindt, worden bezoekers in mijn project uitgenodigd om deel te nemen aan activiteiten die erom bekend staan dat ze bij mensen saamhorigheid kunnen vergroten, zoals het verbouwen van gewassen, voorbereiden van maaltijden en het gezamenlijk nuttigen van eten. In dit proces komen bezoekers, begeleid door gefaseerde ruimtelijke interventies, geleidelijk tot elkaar. De muur heeft hierin een membraan functie die het contact tussen de mensen aan weerszijden langzaam intensiveert. Eerst is men alleen bewust van elkaars geluid waarna mensen ook visueel contact met elkaar hebben. Tot slot is er plaats voor het fysiek delen van eenzelfde ruimte.  

Om de dienende functie van het gebouw ook op de lange termijn te kunnen borgen, bestaat het gebouw niet alleen uit een vast deel, maar is er ook ruimte gecreëerd voor toekomstige aanpassingen. Zo kan het gebouw in de in de loop van de jaren vele soorten programma’s huisvesten die nieuwe, informele functies faciliteren. Hierdoor blijft het gebouw, ook in een toekomst waarin het conflict zich anders manifesteert, een plek waar mensen samen kunnen komen.

Tijdens de slotpresentatie zal ik aan de hand van mijn ontwerp over belangrijke onderzoeksresultaten uitweiden die cruciaal lijken te zijn bij het inzetten van architectuur als de-escalerende bijdrage in een conflict. Na afloop is er tijd om hierover in discussie te gaan.