Donderdag 19 december om 16u00 vindt de publieke slotpresentatie plaats van Michael Herfst (Architectuur) met als onderwerp “Schakelhoven“.

Commissie:
Margit Schuster, voorzitter
Like Bijlsma (SUB office), mentor
Aldo Trim (KAAN Architecten), criticus 
Klaas van der Molen (Goldsmith), criticus

Afstudeerdatum en locatie:
Donderdag 19 december om 16u00, Auditorium (RD.00.04), begane grond van het gebouw van de Rotterdamse Academie van Bouwkunst, Heijplaatstraat 23, Rotterdam

Schakelhoven

Op 14 mei 1940 word een deel van Kralingen verwoest door het Bombardement op Rotterdam. Er ontstaat een groot bomgat rondom de Gerdesiaweg. De wederopbouwplannen van dit gebied introduceerden een nieuwe stedelijke opzet, met een centraal park en paviljoen achtige randbebouwing, dat het oorspronkelijke 19e eeuwse plan dat verkaveld was op de historische stedelijke slagenstructuur doorbrak. Op de brandgrens zijn verschillende ongedefinieerde stedelijke restruimten ontstaan. Dit terwijl de brandgrens juist een grote symbolische waarde heeft voor de  gebombardeerde stad.

Juist op deze ontmoeting van wederopbouw en 19e eeuwse stadsidealen is de locatie van het project Schakelhoven gelegen.

De brandgrens waar gedurende verschillende decennia gebouwen zijn verschenen en verschillende gedachten over stedenbouw en architectuur naast elkaar zijn geplaatst, zonder toenadering te zoeken. In de locatie wordt de frictie tussen de voor- en naoorlogse stad duidelijk zichtbaar.

De vooroorlogse stad, de gesloten stad: omsloten geborgen ruimtelijkheid, lange rechte straten, gesloten bouwblokken, stedelijke slagenstructuur, grondgebonden entrees, rijke detaillering en materiaalgebruik.

De naoorlogse stad, de open stad: zichtlijnen, vrije vormgeving, blokken, groen, portiek en galerij ontsluiting, anonimiteit vrijheid in materiaalkeuze en efficiëntie in bouwmethodiek / verschraling van het detail.

Het gebrek van de aansluiting, de botsing is een kenmerkend probleem voor een aantal plekken waar de Rotterdamse wederopbouwstad de 19e -eeuwse stad raakt. Deze frictie tussen de gesloten vooroorlogse en de open naoorlogse stad is het uitgangspunt van het ontwerp.

Het project Schakelhoven zoekt naar de verbinding van de open en gesloten stedelijke structuren, in een nieuwe verbinding van groen en bebouwing gebaseerd op de kleinere maat, de schakels. De verbinding die enerzijds omsloten is maar tegelijkertijd ook perspectieven biedt op de omgeving. De aanhechting van de oude en nieuwe stad wordt getekend door de brandgrens, waarlangs stedelijke restruimten liggen.

Tegelijkertijd is deze ontmoeting tussen de oude en nieuwe stad een unieke samenvatting van zowel stedelijke als architectonische diversiteit en gevormd en gerealiseerd in een eeuw bouwpraktijk.

De schakelruimtes zijn zowel het element tussen het openbaar en het privaat, als een verblijfsruimte. Ze vormen de entree en markeren de overgang. De schakels bevinden zich op verschillende schaalniveaus, op het niveau van stad, bouwblok en de woning. Elke schakel heeft zijn eigen ruimtelijke karakteristiek en sociale functie waarmee gebruik en ruimte op een nieuwe manier aan elkaar gerelateerd worden. De schakels staan altijd in relatie tot elkaar en zoeken de spanningen op tussen;

Omslotenheid / geborgenheid (open/gesloten)
Routing (verblijven of bewegen)
Privacy (Als bewoner zien, maar niet gezien worden)
Natuurlijke materialen (groen / hout vs. harde / steenachtige materialen.

De schakelruimtes verzorgen nieuwe overgangen op de locatie, met gebruik making van de brandgrens, de overgang van de vooroorlogse en naoorlogse stad als een theaterdecor van 100 jaar bouwpraktijk.