Vrijdag 17 februari vind de slotpresentatie plaats van Chiel Lansink (Stedenbouw) met als onderwerp ”GRONDGEBONDEN SUIKERZIJDE” 

Mentor                                              : Bram van Ooijen

Externe criticus                                 : Lieke de Jong

Toegevoegde criticus                        : Sandra van Assen

Voorzitter                                           : Margit Schuster ( RAvB)

Afstudeer datum                               : vrijdag 17 februari

Afstudeerdatum en locatie: 

Vrijdag 17 februari, 12:00 uur

Locatie : Collegezaal PH.02.51, Academie van Bouwkunst, Pieter de Hoochweg 129

Grondgebonden Suikerzijde is een zoektocht naar nieuwe vormen van verstedelijking in relatie tot het Groningse cultuurlandschap. Vertrekkend vanuit de bodem is gezocht naar een vorm waarin landschappelijk systeem en historie niet enkel functioneren als artefact uit het verleden maar actief onderdeel worden van onze leefomgeving voor nu en in de toekomst. De Suikerzijde vormt hiervoor de perfecte testcase. De voormalige vloeivelden met een rijke biodiversiteit en historie die in recente plannen verloren gaan en een ondergrond die steeds verder onder druk komt te staan door klimaatverandering. Hoe kan de Suikerzijde zich ontwikkelen tot een toekomstbestendig stadsdeel met oog voor verleden, heden en toekomst in het Groningse cultuurlandschap?

Losgezongen machines

Als Nederlanders bewegen we al eeuwen mee met het landschap. Onze kennis van de bodem- en watersystemen leidde uiteindelijk tot een geraffineerde watermachine. Hierdoor konden we eeuwenlang een productief landschap in stand houden door water zo snel mogelijk af te voeren. Maar het klimaat verandert, en daarmee ook ons landschap. Door periodes van extremen begint de machine te haperen. De uitdaging van de toekomst wordt hier dan ook om water langer vast te houden. Gelukkig is het Groningse landschap hier van nature extreem goed in. Maar de watermachine lijkt steeds verder losgezongen van de wensen van de ondergrond.

Wie kijkt naar de ruimtelijke ontwikkeling in Nederland kijkt kan eenzelfde vergelijking trekken. We hebben ons eeuwenlang aangepast aan onze ondergrond maar raakten losgezongen. Waar landschappelijke condities de basis vormden voor onze verstedelijkingspatronen lijken ze steeds generieker te worden en ontbreekt de lokale verankering steeds meer. De nieuwe norm is integraal ophogen. Een schone lei op een leeg vel zand.

Naast water- en bodemproblematiek leidt deze aanpak ook tot een verlies aan lokale identiteit. Wie ziet immers nog het verschil tussen vinexwijken in Arnhem en Apeldoorn? Ik geloof dat er meerwaarde kan ontstaan wanneer stedelijke ontwikkeling weer in balans komt met de ondergrond om de lokale identiteit te versterken en de uitdagingen van de toekomst een antwoord te bieden.

 Grondgebonden Suikerzijde

In dit ontwerpend onderzoek wordt gestart vanuit het bodemwatersysteem op regionale schaalniveau. Op deze manier kom ik tot een alternatieve invulling voor de Groningse Suikerzijde waarbij de bestaande bodemcondities en culturele elementen de basis vormen voor een nieuwe stadswijk met een stevig fundament voor een onzekere toekomst. Een belangrijk interventie is het vasthouden van water in het lokale watersysteem en deze te koppelen aan de zuiverende vloeivelden in de Suikerzijde met een mechanische waterring als verdeelsleutel. Door herstel van het vroegere krekenlandschap wordt veenoxidatie en bodemdaling tegengegaan en door de vloeivelden van de Suikerzijde te gebruiken als een waterzuiveringsmachine ontstaat een wederkerigheid tussen stad en landschap waarbij heden, verleden en toekomst samenkomen in een lokaal verankerd stadslandschap.