Vrijdag 26 februari om 13u00 vindt de slotpresentatie plaats van Hidde van der Grind (Stedenbouw) met als onderwerp “Eens een eiland“.

Commissie:
Voorzitter                            : Thijs van Spaandonk (RAVB)
Mentor                                : Dirk van Peijpe (De Urbanisten)
Externe criticus                  : Walter de Vries (Gemeente Rotterdam)
Toegevoegde criticus         : Alexandra Sonnemans (Rotative Studio)

Afstudeerdatum en locatie:
Vrijdag 26 februari om 13u00 / Let op: i.v.m. Corona is het een besloten bijeenkomst
Locatie: Auditorium (RAvB), Directiekade 23, 3089 JA Rotterdam

Productief tussenland tussen havendorp en haven

De Rozenburger woont midden in de havenindustrie, verschanst achter een opgeworpen dijklichaam. Onverstoorbaar voltrekt het alledaagse leven van een dorp met rijtjeshuizen, een voetbalvereniging en een winkelplein. De haven deelt de lakens uit, maar het dorp blijft onverstoorbaar. Een nieuwe transformatie doet zich aan. De haven wordt circulair en biobased. Een kans om de patstelling te doorbreken en het dorp opnieuw te positioneren. Kortom, een toekomstperspectief waarin het dorp de vruchten plukt van de haventransitie.

Buitenstaanders verbazen zich over Rozenburg, nieuwkomers trekken weg. Rozenburg is vooral bemind door de Rozenburger die de saamhorigheid en het verenigingsleven koestert. De korenmolen op het dorpsplein verwijst naar een landelijker verleden. Omstreeks de 19^e eeuw was Rozenburg een eiland in de Maasdelta, bewoond door boeren en zalmvissers. Vanaf de jaren 50 aten grootschalige haventerreinen het eiland beetje bij beetje op. Havenarbeiders uit alle windstreken vestigden zich in Rozenburg. Het dorp diende de noden en wensen van de haven. Nu werkgelegenheid in de haven afneemt liggen vergrijzing en krimp op de loer. Het dorp dreigt met lege handen te komen staan.

In 2050 is een circulaire biobased haven de nieuwe dorpsomgeving. Talloze rapporten, projecties en scenario’s verkennen het aanbrekende tijdperk. De effecten van de transitie op de 12.000 Rozenburgers zijn, zoals vanouds, vragen voor later. Een ding is zeker. De biobased haven is niet een kleinschalige groene aangelegenheid. Evenmin is een onbekommerd voortbestaan van het dorp gegarandeerd. Dit ontwerpend onderzoek stelt als doel het bestaansrecht van het havendorp aan te tonen ­en toegevoegde waarde te genereren door kansrijke havenactiviteiten te koppelen aan het dorpsleven.

De groene stelling tussen haven en dorp vormt het nieuwe tussenland waarin havenwerkers en dorpelingen elkaar treffen. Een menging van het dorpse en het industriële trekt nieuwe bewoners aan, genereert werkgelegenheid en schept natuurlijke industrielandschappen en bezienswaardigheden. Het dorp breekt uit zijn groene bufferzone en ontwikkelt zich langs de landschappelijke structuren in de haven.

In het Calandpark transformeert een scheepvaartkanaal in een productieve waterkant voor teelt en boerderijen. Wierboeren voorzien als chemische agrariërs de biochemie met grondstoffen. Het dorp combineert zoetwaterberging voor de biobased haven met nieuwe woonvormen in zuiverende moerassen. In het Leidingpark langs de A15 kan de doorreizende havenwerker op zoek naar boodschappen, vertier of een overnachting. In het Symbiosepark gaat een nieuwe havenwerker aan het werk in kleinschalige fabrieken die gebruikmaken van circulaire stromen van de havenchemie. Ook voor de recreant is iets nieuws te ontdekken. Kale leidingstroken worden natte leidingmoerassen en een oud spoorweglichaam transformeert in een recreatieve route naar het dorp. De haven zal opnieuw de toekomst van het dorp beïnvloeden, maar dit keer heeft het dorp een tegenvoorstel.