Donderdag 12 juli om 17u00 vindt de slotpresentatie plaats van Jasper van der Ven (Architectuur) met als onderwerp “De Rotterfaber”.

Commissie:

Job Floris (voorzitter)
Stefan Witteman (Current architecture+urbanism ), mentor
Jeroen Baijens (AHH), criticus
Renske van der Stoep (KCAP), criticus

Afstudeerdatum en locatie

Donderdag 12 juli om 17u00, Keilewerf gebouw 1, Vierhavenstraat 56, 3029 BG  Rotterdam

De “Rotterfaber” is een autonoom woon-, werk- & leergebouw voor de nieuwe manier van produceren in grote steden.  

“Rotterfaber”, makend Rotterdam, is een verwijzing naar de “homofaber” dat de makende/smedende mens betekend. Het mensbeeld stelt dat mensen wezens zijn met een aangeboren drang tot arbeid en creativiteit, gericht op het naar hun hand zetten van de eigen leefomgeving.

De Rotterdamse havens zijn ontstaan tijdens en door de industriële revolutie, waarbij  de mono functionele fabrieken nog steeds de identiteit bepalen. Echter hebben ze door de verplaatsing van de productie naar lagelonenlanden en de ontwikkeling van havens naar buiten de steden hun functies verloren. Deze ontwikkeling heeft de affiniteit tussen consument en zijn product verwaterd.  

Nieuwe technische ontwikkelingen, het maatschappelijke belang van circulariteit en de vraag naar on-demand productie veranderen de manier waarop we werken, produceren, leren en wonen. Grotere productie faciliteiten worden vervangen door kleine fabrieken.  De gebruikers van de huidige opkomende industrieën vragen naar meer zeggenschap en flexibiliteit. Architectuur moet hier een sterkere en faciliterende rol innemen.

Het gebouw is een antwoord op de vraag wat een productiefaciliteit in een grote stad betekent en hoe dit werkt? Wat houdt een woon/werkgebouw voor de toekomst in?

Het ontwerp is opgezet namens het drager-inbouwen principe waarin de gebruiker -de maker- zijn omgeving maakt.  De drager, een minimaal constructief en faciliterend grit, stelt hen in staat dit te doen binnen het geheel van de sociaal-culturele context van de samenleving. De drager maakt hiermee maximale flexibiliteit in inrichting en verschillend gebruik in de loop van tijd mogelijk. De inbouw wordt bepaald door de gebruiker die zelf zijn omgeving maakt. Als architect bemoei ik mij alleen met het gemeenschappelijke, de collectieve ruimtes, de straten, trappenhuizen en ingangen. De huid van het gebouw is een transparante regenvanger die de tektoniek van de constructie laat zien en maximale expressie van de gebruiker displayde naar de stad. Dit is de enige echte architectuur.

Het gebouw is geland in de oksel van Katendrecht waar het goed aan takt op het achterland en de havens, als op het centrum van zuid en noord. Met de huidige ontwikkelingen wordt er sterk ingezet op woningbouw. Daarom is, complementair hieraan, dit werkgebouw een goede tegenhanger voor de sociale diversiteit van gebruikers in het gebied. Op de locatie is ingezet op het maximale programma waarna een aantal factoren en condities uit de context de vorm bepalen.

De Rotterfaber is een corporatie van bewoners, scholen en kleine productiefaciliteiten die volledig  zeggenschap hebben over het gebouw. Het is van groot belang dat een gebruiker een plek zich eigen kan maken, daarom moet hij al vanaf het begin van het proces zeggenschappen hebben om zijn leefomgeving te bepalen.