Vrijdag 18 augustus vindt de slotpresentatie plaats van Jules van der Linden (Architectuur) met als onderwerp “NI(x)“.

Commissie:

Voorzitter                           : Jan Duursma (RAvB)
Mentor                                : Wouter Hermans ( Studio Nine Dots)
Externe criticus                 : Marina Otero Verzier en Willem Hein Schenk
Toegevoegde criticus        : Fokke Moerel (MVRDV)

Afstudeerdatum en locatie:
Vrijdag 18 augustus
Locatie: Het Nieuwe Instituut 

NI(x)
Proeftuin voor ontwerp, wetenschap en kunst
De noodzaak van een centrale plek die dient als verbindende factor en katalysator voor architectuur en stedenbouwkunde werd al in de jaren ’80 ingezien. Dit manifesteerde zich in Roterdam in de vorm van het Nederlandse Architectuur Insituut (NAi).

In de afgelopen veertig jaar heeft het NAi bewezen dat het architectuur toegankelijker kan maken, kan promoten en het vakgebied kan stimuleren om antwoord te geven op maatschappelijke vraagstukken. Daarnaast heeft het laten zien dat deze plek voortdurend verandert met de tijdgeest en de veranderende vraag van het vakgebied. Het is nu niet alleen een instituut voor architectuur en stedenbouw, maar ook voor design en digitale cultuur, en gaat tegenwoordig verder onder de naam ‘Nieuwe Instituut’ (NI).
Ondanks de continu veranderende behoeften van deze plek zijn de ondersteunende functies en het gebouw zelf in wezen onveranderd gebleven. Het vakgebied heeft echter meer dan ooit behoefte aan een verbindende factor en katalysator, aangezien de urgenties in een snel tempo toenemen en de vraag van ontwerpers, wetenschappers en kunstenaars steeds complexer wordt.
Het instituut heeft zich sterk ontwikkeld in het speculeren over mogelijke toekomstscenario’s door middel van debatten, tentoonstellingen en nationale en internationale samenwerkingen. Er zijn talloze ideeën, maar het is tijd om woorden om te zeten in daden. Het is tijd om speculaties in
praktijk te brengen, te testen en ermee te experimenteren. Het vroegere lineaire proces, van thema naar speculatie, wordt nu omgezet in een cyclisch proces, waarbij de resultaten van experimenten weer terugvloeien naar het debat.
Om dit mogelijk te maken zijn er juist ruimtelijke en functionele aanpassingen nodig. Het gaat er niet om het bestaande weg te nemen, maar juist om aan de stevige basis toe te voegen. Hierdoor moet er naast ruimte voor conserveren, debateren, presenteren en organiseren ook ruimte komen om te kunnen experimenteren.
Van oudsher zijn kloosters en abdijen een typologie waarin monniken of nonnen in een gemeenschap wonen en werken, gericht op dienstbaarheid aan de samenleving. Deze typologie bestaat doorgaans uit drie ruimtelijke componenten: de kloostertuin, de kloostergang en de ondersteunende functies. De kloostertuin fungeert als een proeftuin, een binnenruimte zonder dak waarin geëxperimenteerd werd met het creëren van het paradijs op aarde. De ondersteunende functies staan ten dienste van de herhalende rituelen die zich in de kloosters afspelen en zijn zo gepositioneerd dat ze de proeftuin omsluiten. De kloostergang is een ruimte zonder einde die leterlijk ruimte biedt voor de oneindig herhalende rituelen en het gehele complex met elkaar verbindt.
Hoewel het instituut geen klooster of abdij is, staat het wel in dienst van de samenleving en wil het experimenteren met het creëren van het paradijs op aarde. Daarom wordt aan het bestaande gebouw een hedendaagse interpretatie van de kloostergang toegevoegd. Hierdoor wordt het instituut tegelijkertijd een proeftuin die ruimte biedt voor oneindige experimenten en op een nieuwe manier het complete gebouw verbindt. Doordat het instituut nu ook ruimtelijk continu kan veranderen, kan het omarmen en onderzoeken wat het NI allemaal kan zijn.