Vrijdag 19 februari om 17u00 vindt de slotpresentatie plaats van Maartje Kool (Architectuur) met als onderwerp “Habitats in het Antropoceen“.

Commissie:

Voorzitter                            : Renske van der Stoep (RAVB)
Mentor                                : Sanne van Manen (MVDRV)
Externe criticus                  : Jacques Vink (Ruimtelab Architecten & Stichting de Natuurlijke Stad)
Toegevoegde criticus         : Harro de Jong (Buro Harro)

Afstudeerdatum en locatie:
Vrijdag 19 februari om 17u00, besloten bijeenkomst
Locatie: Online

Eeuwenlang was er onder wetenschappers het besef dat de mens een nietig wezen is. Op de geologische tijdschaal is de periode van onze menselijke beschaving niet meer dan een flits in de eeuwigheid. Dat besef begint te kantelen; door de sterke bevolkingsgroei en de toename van middelen om onze omgeving te veranderen wordt onze invloed op de verschijningsvorm van de aarde steeds groter. Wetenschappers als Paul Crutzen noemen het huidige tijdperk: het Antropoceen, oftewel het tijdperk van de mens. Eén van de kenmerken van dit tijdperk is dat we slechts bouwen voor ónze soort, de mens.
 
De flora en fauna hebben het in het Antropoceen zwaar te verduren, de biodiversiteit neemt in ongekende aantallen af. Een sterke afname van de biodiversiteit kan voor verschillende problemen zorgen in de ecosystemen: het bedreigt onder meer de productie van voedsel, medicijnen en bouwmaterialen. Als mens hebben we de natuur nodig, wij zijn er tenslotte onderdeel van!
 
Mede door de ontwikkelingen op het platteland en de verstedelijking is de kwaliteit en kwantiteit van de biodiversiteit in Nederland onder grote druk te komen staan. Er trekken veel soorten naar het leefgebied van de mens, de stad. Onze steden zijn niet ontworpen voor leefgebieden van flora en fauna. Desondanks hebben ze wel een divers karakter waardoor ze een diversiteit aan soorten kunnen huisvesten. De stad biedt kansen. Met mijn plan, een natuurinclusief woongebouw, schep ik condities voor het versterken van zowel de leefomgeving van de mens als het versterken van de biodiversiteit. Een ensemble van gebouwen waarin de overlap optimaal is, uitgaande van gedeelde belangen.
 
‘Habitats in het Antropoceen’ is een drager van diverse routes, een schakel in het netwerk van de gelaagde stadsnatuur. De routes zijn voor elk soort verschillend, en vragen om andere condities; er zijn soorten die vliegen, kruipen of leven in het water. Zo zijn er een achttal types, bij elk type horen meerdere diersoorten. Dwarrelaars, zoals de bij, rotsvliegers zoals de slechtvalk en humide kruipers zoals de watersalamander. De routes zijn vertaald in specifieke materialen, detaillering en oriëntatie, zo ook de begroeiing van het maaiveld, de daken en de gevels. Op deze routes zijn enerzijds plekken van beschutting, anderzijds zijn ze onderdeel van de architectuur. Oftewel cruciaal in de stedelijke natuurnetwerken.
 
Door ‘Habitats in het Antropoceen’ komt de mens weer dichterbij de natuur, maar wonen in dit natuurinclusieve woongebouw is niet vrijblijvend. Van de bewoners wordt verwacht zorg te dragen voor hun omgeving. Door zachte overgangen tussen binnen en buiten ruimten, de beleving van de seizoenen en het ritme van de natuur wordt de band tussen mens en natuur hersteld en worden de bewoners meer bewust van de schakel die zij zelf in het ecosysteem zijn.