Na het bombardement van 1940 bestond de Hoogstraat voor een aantal jaar enkel als leegte. In de wederopbouwplannen verloor het zijn status als hoofdstraat, er werd verder gekeken dan naar wat het centrum ooit was, over het water van de Maas richting het zuiden.

Noord-zuid werd belangrijker dan de oost-west verbinding die de Hoogstraat vormt. Mede daardoor is de Hoogstraat nooit meer teruggekeerd in de stad als die culturele straat die het ooit was.

De Hoogtraat verkeert nu in een status quo, vooral op de gemiddelde doordeweekse dag, wanneer er geen markt is op de Binnenrotte en de stroom van winkelend publiek ontbreekt. Die status quo is een breuk met de culturele straat die de Hoogstraat ooit was, een status die niet meer lijkt te bestaan in het huidige aanbod van straten in het centrum.

Dit project probeert die culturele laag terug te brengen in de Hoogstraat en zo de status quo te doorbreken. Niet door commerciële functies weg te nemen en in te ruilen voor culturele functies en zo de straat opnieuw te programmeren, maar door een nieuwe laag aan de straat toe te voegen.

Deze laag is functieloos, maar cultureel. Het bouwt voort op de unieke identiteit van de Hoogstraat door te putten uit verhalen, gebeurtenissen en de architectuur die de straat in de loop van zes eeuwen gehuisvest heeft.

Deze culturele laag, gevormd door vijf zotheden (architectonische follies), wordt tegelijkertijd ingezet om de gaten in de straat die een overblijfsel van de wederopbouw zijn, te repareren. Zo krijgt hopelijk de Hoogstraat weer een stukje van zijn culturele status, als oudste straat van Rotterdam terug en draagt dit project bij aan het waarderen van de specifieke identiteit die hoort bij dit stuk stad.