Vrijdag 23 februari om 14u00 vindt de slotpresentatie plaats van Maxime Vink (Architectuur) met als onderwerp “De herprofilering van de kunstacademie”.

Commissie               

Robert von der Nahmer (RAvB), voorzitter
Klaas van der Molen (Goldsmith), mentor
Sanne van Manen ((MVRDV), criticus
Simone Drost (Simone Drost Architecture), criticus

Afstudeerdatum en locatie

Vrijdag 23 februari om 14u00 in het Auditorium van de Rotterdamse Academie van Bouwkunst

Wat is een kunstacademie? De kunstacademie betekent letterlijk een onderwijsinstelling waar een student wordt opgeleid tot kunstenaar, maar voor veel mensen valt het tegenwoordig lastig uit te leggen wat deze academie nog meer inhoud. Het wordt door velen ervaren als een verborgen en gesloten wereld.

De kunstacademie is niet te herkennen door een tastbaar archetypisch element, maar is herkenbaar door haar gebruik. De gebruikers van de kunstacademie maken typerende ruimten binnen het interieur van de kunstacademie. Door toe-eigening, van studenten maar ook door onderwijs, komen deze ruimten in dienst te staan van het artistieke werkproces. Hierdoor vinden in veel verschillende kunstacademies een eigengezind milieu plaats en ontplooien de scholen een eigen identiteit.

In de ontwikkeling van de kunstacademie is te zien dat deze toe-eigening duidelijk geuit werd in de kunstacademies van vroeger. Van de pre-academie, het Rubenshuis (1600), tot de kunstacademie als fabriek, het Bauhaus (1919). Allen laten zij een duidelijke uiting van het artistieke proces en manieren van communicatie tussen omgeving, gebouw en student zien.

Echter weerhouden veel hedendaagse kunstacademies deze toegeëigende inhoud te laten waarnemen. Dit komt mede dankzij het veranderende kunstonderwijs en regimes. Waar voorheen de student bezig was in opdracht te werken of bereikbare kunst te maken, maakt de student nu biografische werken. Schone en toegepaste kunsten nemen, met deze verandering van kunst, ook extremere en persoonlijkere vormen aan. Toch houdt deze biografische kunst niet in dat de hedendaagse kunststudent zichzelf niet wil uiten. Sterker nog, de drang om te laten zien hoe je werkt en hoe je denkt is steeds sterker geworden bij de student door de onwetendheid van externen over de kunstacademie. Het zit in de aard van een kunstenaar dat zij zich willen uiten, het werk heeft vaak te maken met politieke expressie. De toekomstige kunstacademie moet daarom een nieuwe manier van uiten beamen, een manier die zorgvuldig omgaat met de kwetsbaarheid, maar ook met de standvastige expressie van deze hedendaagse kunststudent. Ook moet de kunstacademie weer haar maatschappelijke en samenwerkende rol terug verwerven binnen de omgeving, maar ook tussen de kunstrichtingen binnenin. De toekomstige academie wordt daarom ontworpen als een blank canvas. Een onbeschreven neutrale gestalte die door toe-eigening een specifieke vorm aanneemt. Een specifieke vorm die bepaald wordt door de locatie, door het onderwijs maar ook door de student. Het gebouw weerspiegeld met deze specifieke neutraliteit letterlijk de inhoud van de kunstacademie. De gebruikers van de kunstacademie laten door toe-eigening aflezen welk type ruimte aanwezig moet zijn voor het kunstproces. Of deze ruimten groot of klein moeten zijn, private of publieke expressie aannemen of deze veel of weinig licht behoeven. Het gebouw vormt een symbiotische relatie tussen alle deelnemers, samen zorgen zij ervoor dat de kunstacademie een afleesbaar en rijk geheel vormt die gedeeld kan worden.

Tijdens de eindpresentatie zal deze herprofilering, de nieuwe manier van uiten of expressioneren, van de kunstacademie worden getoond in verhaal, vorm en beeld.

De slotbijeenkomsten van onze afstudeerders zijn openbaar toegankelijk, je bent van harte welkom om deze bij te wonen!