Woensdag 26 april vindt de slotpresentatie plaats van Sophie Mensonides (Architectuur) met als onderwerp ”Waterbouwwerk‘ 

Mentor                                              : David Habets (RAAAF)

Externe criticus                                 : Dingeman Deijs (dingeman deijs architects)

Toegevoegde criticus                        : Elsbeth Ronner (Lilith Ronner van Hooijdonk)

Voorzitter                                           : Hinke Majoor ( RAvB)

Afstudeerdatum:
Woensdag 26 april, 17u00

Locatie : Huidenclub, Diepeveen gebouw, Pelgrimsstraat 5C, 3029 BH Rotterdam

Waterbouwwerk

Over het zichtbaar maken van het onzichtbare water gebruik.

Overal waar je kijkt vind je water in verschillende verschijningsvormen. Nederland heeft in het hart zandgronden, maar staat vooral bekend om zijn rivierlandschappen en droogmakerijen met een hoeveelheid oppervlaktewater. Door onze kennis van systemen kan het water worden opgeslagen en worden doorgestuurd.

Echter, onze manier van omgaan met water vandaag de dag is verouderd. De klimaatverandering maakt duidelijk dat er een radicale omslag vereist is. Als we zo doorgaan kan niet iedereen meer langs schoon en bruikbaar water opgroeien. Die gedachte doet mij pijn, dat er nu zo zelfgenoegzaam wordt omgegaan met het water. Het idee over deze omgang en ons gebruik met water kan ik niet langer onopgemerkt laten gebeuren.

De manier van bewustwording begint met het aanpassen van de huidige onzichtbare waterwerken. Zodat iedereen zich er bewust van kan worden dat onze waterwereld veranderd. Dat wilde ik door de schalen heen blootleggen, namelijk door mijn onderzoek naar de systemen op grote schaal en dit te koppelen aan drie landschappen met bijbehorende gebouwen op de kleine schaal. Het gaat daarbij om het erkennen van de huidige situatie, het veranderen van het watersysteem, om de omslag in het watergebruik te kunnen ervaren in de nieuwe waterbouwwerken.

De vraag die ik mijzelf gesteld heb is: Hoe kunnen we verder met het monumentale bestaande, en ons toch voorbereiden op de toekomst. Met dit afstudeerproject probeer ik alternatieven te ontwerpen voor de toekomst van de waterbouwwerken. De drie landschappen met bijbehorende waterbouwwerken kunnen door deze principeontwerpen toekomst bestendig worden. Per problematiek heb ik gezocht naar een passende conceptuele oplossing, in de overtuiging dat ze alle drie een andere oplossing nodig hebben. Tijdens mijn onderzoek ontdekte ik dat de begin termen steeds weer in de ruimtelijke ontwerpen terugkeerde: het tegenhouden, verwerken, vasthouden en loslaten.

Van de drie principes heb ik één principe met bijbehorend landschap en waterbouwwerk gekozen om verder uit te werken. De trage molen, dit principe staat voor het vertragen van het water om de verdroging tegen te gaan. Zo bevat het ook eigenschappen van de andere principes zoals het schone water behouden, filteren na gebruik en het toevoegen van een functie in het waterlandschap. Een principe dat weliswaar op zichzelf staat, maar ook kan laten zien dat het filterhuis en ademende sluis ook realistisch zijn.
De ruimtelijke beelden en grafische aanzichten maken de beweging voelbaar. Door vanuit het detail en de maakbaarheid te denken is het een voorstelbaar waterbouwwerk geworden.

De trage molen is voor mij het voorbeeldproject om de waterbouwwerken toe te kennen aan de gereedschapskist van de architect. Maar ook om de architect te stimuleren zich breder te positioneren in ons vakgebied. Klimaatverandering is een gegeven. Door te handelen kan nieuw perspectief worden geboden. Zo kunnen nieuwe typologieën voor de verouderde waterbouwwerken en nieuwe landschappen ontstaan. Daarmee de veranderde werking van het kostbare water redden.

Over het zichtbaar maken van het onzichtbare water gebruik.