menu sluiten
zoek terug
terug

Franca Houg wint Iktinos 2017 met innovatief ontwerp voor station Düsseldorf

De jaaropening afgelopen vrijdag werd voor architectuurstudente Franca Houg een heel speciale: zij kreeg de Iktinosprijs 2017 uitgereikt voor haar project ‘Hauptbahnhoff Düsseldorf, station als verbinding’. Juryvoorzitter Henk Jan Imhoff, die de prijs mocht uitreiken, meldde dat de jury de lef van het project prijst. Franca durft het aan een radicale herdefinitie van een klassieke stedenbouwkundige en architectonische typologie – het stationsgebouw en de stationsomgeving – aan de orde te stellen, en het station als stedelijk herkenningspunt en icoon op te laten lossen in het stedelijk weefsel. De prijs is een stipendium van € 2.000 en een ereplaats op de ‘Wall of fame’ van meer dan 40 jaar Iktinos!

Iktinos is de jaarlijkse prijs voor het beste ontwerpproject aan de Academie. Uit meer dan 200 studioprojecten werden 22 plannen genomineerd voor de prijs, bekijk hier alle nominaties. In het licht van de door Huig Maaskant geformuleerde criteria voor de prijs vond de jury dat er een aantal projecten bovenuit staken – de uiteindelijke winnaar en ‘de runners up’, ‘Cyberschool’ van Amber Peters (architectuur) en ‘Amsterdam Digital Mainport 2050’ van Björn Mensink (stedenbouw).

Franca’s studioproject ‘Hauptbahnhoff Düsseldorf’, begeleid door ontwerpdocenten Huub Juurlink en Jaakko van ’t Spijker, richt zich in de eerste plaats op de verbetering van de relatie tussen het station en de binnenstad van Düsseldorf. Die relatie is in de bestaande situatie slecht te noemen. Uit Franca’s analyse bleek dat alleen het verbeteren van die relatie onvoldoende soelaas biedt voor de toekomst van het stationsgebied. Van daaruit kwam zij tot het idee van een maximale inbedding van het station in haar omgeving. In het plan worden de bestaande straten aan de centrumzijde doorgetrokken in het station en aangesloten op de stad aan de andere zijde. Tegelijkertijd wordt de sporenbundel ter plaatse van het station uit elkaar getrokken, waardoor midden in het nieuwe station een stedelijk plein gecreëerd kan worden. De kavels die ten gevolge van deze ingrepen boven het station ontstaan, worden ingevuld met bouwblokken die ruimte bieden voor een breed palet aan stedelijke programma’s.

Franca begon, na haar bachelorstudie in Vlissingen, in 2013 aan de masteropleiding Architectuur. Ze is enorm verrast en blij met de bekroning op haar laatste studioproject voor ze begint met afstuderen.

Uit het jurryrapport: ‘Het helder gepresenteerde en toegelichte project van Franca trekt de aandacht van de beschouwer. Met haar project durft ze het aan een radicale herdefinitie van een klassieke stedenbouwkundige en architectonische typologie – het stationsgebouw en de stationsomgeving – aan de orde te stellen. Haar voorstel om het station als stedelijk herkenningspunt en icoon op te laten lossen in het stedelijk weefsel roept direct discussie op. Maar de consequente ontwerpmatige doorwerking van de ruimtelijke consequenties en problemen van dergelijke in het verleden vaak uitgesproken, maar nog nooit gerealiseerde, ambitie overtuigd. Niet alleen omdat we het opheffen van barrières zouden moeten prefereren boven het inbrengen van misplaatste iconen, maar ook en vooral omdat Franca overtuigend laat zien dat een dergelijke ingreep daadwerkelijk iets op kan leveren voor de stad.’


Plantoelichting ‘Hauptbahnhoff Dusseldorf, station als verbinding’
door Franca Houg

Het station in Dusseldorf zorgt voor de verbinding van de stad met andere steden, tegelijkertijd is het een obstakel in het eigen stedelijke weefsel. Routes worden s’avonds afgesloten en de alternatieven zijn niet uitnodigend. De huidige connectie van het station met de stad remt de potentie van het gebied als volwaardig stadsdeel. Dit voorstel zet in op het stationsgebied als levendig onderdeel van de stad, een nieuw centrumgebied dat kan concurreren met de Altstadt.

Om dit te bereiken wordt de huidige blokkade ingezet als verbinding. Straten worden doorgetrokken tot in het station zelf. De ontstane kavels worden ingevuld met individuele bouwblokken, die ruimte bieden aan o.a. wonen, werken, educatie en ontspanning. Hierdoor ontstaat een verdichting van de wijk, waardoor extra draagvlak wordt gecreëerd voor de reeds bestaande voorzieningen. Ter plaatse van het nieuwe station worden de vervoersstromen gescheiden en wordt de snelheid verlaagd, dit mede door de toepassing van plinten, voorzien van veel detail, en klinkers als bestrating. Deze klinkers worden in een patroon gelegd en zijn een referentie naar de bestrating in de Altstadt. Het bovenliggende spoor wordt in twee delen gesplitst en opgenomen in de bouwblokken. Hierdoor ontstaat tussen de twee spoordelen ruimte voor een stedelijk plein: Een ontmoetingsplek met een prachtige tuin. Een conventioneel centraal station transformeert zo tot een bijzonder knooppunt in het weefsel van de stad.